Stoel met Bialetti en olijfolie

- bijgaand schrijven bij onderstaand schilderij -

4.

De stoel 'mist' mij ook. We doen allerlei pogingen om ons aan elkaar kenbaar te maken. Mijn hand reikt naar de fles en de fles wijn dient zich aan. Het contact is heel direct. Nu wil ik de dingen ook hebben. Ik wil ze voelen. Ik wil ze proeven of tenminste kunnen proeven.

Stoel met Bialetti en olijfolie

- bijgaand schrijven bij onderstaand schilderij -

3.

Ik zal wederom eerlijk zijn. Als ik lang kijk naar het schilderij mis ik de wereld. En dat kan ik alleen als ik weet wat ik mis; ook al kan ik de wereld niet precies omschrijven.

Stoel met Bialetti en olijfolie

- bijgaand schrijven bij onderstaand schilderij -

2.

Zonder woorden, zonder verklaringen, slechts met mijn zinnen is mij de wereld al gegeven. Ik zie de stoel en ik weet dat ik er niet op kan gaan zitten, want ze is bezet. Ik zie de stoel, niet alleen de voorkant, en wat jammer nou dat de olijfolie geen wijn is en wat jammer dat er geen hete espresso meer in de Bialetti zit.

En dan gaat het hier nog maar om een plaatje, waardoor ik niet kan ruiken wat ik zie; niet kan horen en voelen en proeven. Ik mis het ook meteen, maar weet dat ik niet te maken heb met een echte stoel en met een echte fles olijfolie en met een echte Bialetti.

Stoel met Bialetti en olijfolie
- bijgaand schrijven bij onderstaand schilderij -

1.

Zonder woorden, zonder enig oordeel, weet ik dat de stoel op onderstaand schilderij bezet is. Ik zie geen stoel, moest ik de empiristen geloven. Ik zie geen percolator en ik zie geen fles: ze zijn zo plat als een blad. Maar ik zou liegen en daar houd ik niet zo van.


wordt vervolgd